W dniu 16 października 2021 roku mija 40. rocznica powołania do życia watykańskiej Fundacji Jana Pawła II. Pomysł jej utworzenia zrodził się przy okazji zakupu przez Polonię świata Domu Polskiego w Rzymie z myślą o potrzebach pielgrzymów z kraju, przybywających na spotkanie z papieżem. Fundacja stwarzała strukturę prawną, by dom został przekazany papieżowi i aby on był z tym ośrodkiem formalnie związany.
Papież postanowił jednak nadać Fundacji szerszą perspektywę działania, by służyła jako „pomost” między narodem polskim a Stolicą Apostolską i by wzmocniła obecność polskiej kultury chrześcijańskiej w Wiecznym Mieście.
Idea ta została wyrażona w dekrecie założycielskim podpisanym przez Jana Pawła II właśnie w trzecią rocznicę jego wyboru, czyli cztery dekady temu. Papież zaznaczył, że powołuje do życia Fundację, odpowiadając w ten sposób na prośbę rodaków mieszkających w Polsce i zagranicą, by ona realizowała „inicjatywy religijne, kulturalne, duszpasterskie i społeczne, służące wierzącym Polakom w kraju i na obczyźnie – ku podtrzymaniu i umocnieniu tradycyjnych więzów pomiędzy nimi samymi i Stolicą Apostolską”. Szczegóły działalności Fundacji zostały ustanowione w jej pierwszym statucie.
Po 22 latach aktywności Fundacji, 16 października 2003 r. Jan Paweł II papieskim dekretem wprowadził nowy statut. W dekrecie tym zaznaczył jednak wyraźnie, że „zachowuje ważność dekretu założycielskiego”, czyli zarazem ten charakter instytucji łączącej naród polski, w tym polski Kościół, ze Stolicą Apostolską.
Warto pamiętać o tej historycznej, eklezjalnej i kulturowej wizji Fundacji Jana Pawła II, gdyż instytucje, jak i ludzie, rozwijają się dzięki szerokim i inspirującym perspektywom, które pojawiają się na horyzoncie życia.
Ks. Andrzej Dobrzyński
Na zdjęciu – Przewodmniczący Rady Koordynacyjnej Polonii Wolnego Świata – inż. Jan Kaszuba, Prezes Kongresu Polonii Amerykańskiej – mec. Alojzy Mazewski oraz kongresmen Clement Zabłocki wręczają JPII klucze do Domu Polskiego przy via Cassia.