„Pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu” (Iz 60,3)
„Tajemnica” została objawiona! Oto dlaczego uroczystość dzisiejsza zwie się „Epifania” Objawienie. Została objawiona Mędrcom przybyłym do Jerozolimy ze Wschodu: wypatrywali oni czujnie znaku z niebios, a podążając z daleka za światłem Chrystusa, stanęli wreszcie na progu domu w Betlejem, aby kontemplować Jego ludzkie oblicze: „upadli na twarz i oddali Mu pokłon” (Mt 2,11). Mędrcy stali się w ten sposób „współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię” (Ef 3,6). Nie tyle Ewangelia do nich dotarła, ile oni do Ewangelii. Tak to zresztą przedstawia prorok Izajasz w słowach pierwszego czytania.
Z kolei Ewangelia dotarła do innych ludzi. Stopniowo ogarnęła swoim zasięgiem inne narody. Tajemnica oznajmiona już poprzednim pokoleniom, ale jeszcze nie w pełni odsłonięta (por. Ef 3,5), objawiła się poprzez Ducha Świętego przede wszystkim apostołom (tamże); zostali oni następnie „posłani w mocy Ducha” do wszystkich zakątków ziemi. Apostoł jako człowiek jest ograniczony i slaby; moc Boża przychodzi jednak do niego przez Ducha Świętego i „ustanawia” go, by był zdolny wyruszyć na krańce ziemi (por. Dz 1,8).
W tym nieustannym dążeniu ku ludom wszystkich epok, na drodze wiodącej do Damaszku Ewangelia powołuje w sposób niezwykły i nieoczekiwany Szawła z Tarsu. Właśnie o tym pisze Apostoł w liście do chrześcijańskiej wspólnoty Efezu, (…)„słyszeliście o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica” (Ef 3,2-3).
Ta sama tajemnica była objawiona naprzód betlejemskim pasterzom, synom Izraela, a potem Mędrcom – to wydarzenie dzisiaj świętujemy; otworzyli oni drogę wszystkim ludom, które wraz z narodem wybranym mają „przybliżać” się do tajemnicy objawionej w Chrystusie, aby ostatecznie móc ją kontemplować w całej pełni.
Czytamy o tym w Księdze Izajasza proroka: „Powstań! Świeć, (Jeruzalem), bo przyszło twe światło (…). I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. (…) Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione twe córki” (Iz 60,1-4). Są to słowa prorocze, które w dniu Epifanii, ujawniają swój tajemny sens. Kościół, wzorem Maryi, zachowuje je w sercu, głosi je samemu sobie i całemu światu.
W tych słowach Izajaszowych oraz Pawłowych mowa jest także o was (…). Wam też, synom różnych narodów, została przez Ducha Świętego objawiona ta niezgłębiona tajemnica, którą Duch obwieścił prorokom.
JPII, 6.01.1994 r.
Por. JPII, Homilie na niedziele i święta, red. P. Ptasznik, Kraków 2006, s. 85-86.
Fot. Akua Sencherey/Unsplash.com