W krypcie św. Cecylii, znajdującej się w rzymskich Katakumbach św. Kaliksta, widnieje wielka wnęka, w której był umieszczony sarkofag z ciałem Świętej. Znajdował się on tam aż do 821 r., kiedy to papież św. Paschalis I polecił przenieść go na Zatybrze, do poświęconej jej bazyliki.
Obecnie na miejscu dawnego sarkofagu ustawiona jest statua św. Cecylii, będąca kopią słynnej rzeźby Stefana Maderna (1566-1636), którą artysta wykonał w 1599 r., czyli w czasie, kiedy miało miejsce rozpoznanie zwłok świętej męczenniczki. Jej ciało znaleziono właśnie w takiej pozycji, w jakiej przedstawił je słynny rzeźbiarz. Maderno uwydatnił również ranę ciętą od miecza na szyi oraz ułożenie palców – trzy wyprostowane u prawej ręki i jeden wyprostowany u lewej. Według tradycji, św. Cecylia chciała wskazać na swoją wiarę w Boga Jednego i w Trójcy Jedynego.
Przez długie wieki Krypta ozdobiona była mozaikami i malowidłami. Z tych ostatnich przetrwały do dziś tylko niektóre obrazy, aczkolwiek bardzo ważne, znaczące dla chrześcijańskiej wiary, znaki gorliwej modlitwy i jej owoców. Tak więc na ścianie po lewej stronie, obok miejsca pochówku Męczennicy, u góry przedstawiona jest św. Cecylia w postawie orantki, kobiety z rozłożonymi w geście modlitwy rękami, zwróconymi w stronę nieba, gdzie jest mieszkanie Boga; poniżej, w małej niszy, znajduje się z kolei wizerunek Chrystusa „Pantokratora” (Wszechmogącego), który wszystko może; widnieje tam także podobizna św. Urbana, papieża i męczennika, współczesnego św. Cecylii, który jest zjednoczony w cierpieniu ze świętą męczennicą. W rozszerzeniu otworu okiennego usytuowano krzyż między dwiema owieczkami oraz portrety męczenników Policama, Sebastiana i Kwiryna.
W omawianej Krypcie zachowały się także liczne inskrypcje. Najważniejsza ze względu na piękne świadectwo wiary to inskrypcja Settimia Frontone, chrześcijanina, który należał do stanu senatorskiego. Jest ona zapisana w języku greckim i datowana na III wiek. Brzmi ona następująco:
Ja, Settimio Frontone Pretestato Liciniano,
sługa Boży, tutaj spoczywam.
Nie pożałuję (nigdy) tego, że żyłem uczciwie.
Będę Ci służył także w niebie, (Panie),
i dziękował Twojemu Imieniu.
Oddałem duszę Bogu w wieku 33 lat i 6 miesięcy
Nie tylko Krypta i ciało św. Cecylii, ale także malowidła i napisy…, słowem wszystko, co widzi oko turysty-pielgrzyma, jest wyraźnym „znakiem” działania Boga w życiu człowieka. To działanie dokonuje się na różne sposoby i zawsze pozostawia w człowieku głębokie ślady. Doświadczamy tego szczególnie poprzez modlitwę, która jest wyjątkowym źródłem siły do dawania świadectwa o Bogu. Tylko dzięki tej sile możemy żyć dobrze i umierać jak święci, zostawiając po sobie wieczne ślady.
Zdzisław J. Kijas OFMConv