Tabliczka z rachunkiem sumienia
przekazana wraz z opisem Janowi Pawłowi II 25 lutego 1981 r. w Nagasaki przez 97-letniego Japończyka Paula Manji Ijima. Wykonana w obozie dla jeńców armii carskiej w Japonii, którzy trafili tam w wyniku wojny rosyjsko-japońskiej (1904-1905). Znaleźli się wśród nich również Polacy, którzy chcieli się wyspowiadać i prosili o katolickiego księdza. W okolicy nie było kapłana znającego język polski. Pozwolenie na wstęp do obozu otrzymał Francuz, ks. Maxime Puissant, który mógł odwiedzać jeńców jedynie w towarzystwie małego chłopca, Paula Ijima. Dla pokonania bariery językowej żołnierze wypisali na kartce, po polsku grzechy przeciwko poszczególnym przykazaniom Dekalogu. Aby zabezpieczyć listę, nakleili ją na drewnianą deseczkę, a na odwrocie zamieścili łacińską formułę rozgrzeszenia. Podczas spowiedzi penitent wskazywał numerki zamieszczone na kartce i w ten sposób wyznawał swoje grzechy. Ostatecznie tabliczką zajął się mały Paul, który przez wiele lat przechowywał ją jak cenną relikwię i już jako staruszek ofiarował ją Ojcu Świętemu.