Łk 10,1-20
Dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam prawdę, że Kościół, do którego należymy, jest wspólnotą uczniów Chrystusa. Pan Jezus oprócz dwunastu Apostołów powołał jeszcze grupę siedemdziesięciu dwóch uczniów i wysłał ich po dwóch do miast i wiosek, by zapowiadali Jego przybycie.
Uczniowie otrzymali od Jezusa precyzyjne wskazania, co mają czynić, czym winna się wyróżniać ich postawa i jak winno wyglądać ich życie. Słowem, powinni być świadkami Chrystusa w miejscu, gdzie się znajdują. Ich życie ma być misją, wspólnym przemierzaniem drogi życia dla Jezusa i z Nim.
Zostali posłani przez Jezusa po dwóch, by w ten sposób zagwarantować, że przekazują innym prawdę. Nasza wiara nie może być subiektywnym osądem, lecz opiera się na przekazanej nam objawionej prawdzie. Będąc we wspólnocie Kościoła, żyjąc konkretnej parafii, jesteśmy świadkami apostolskiej wiary. Winniśmy ją wciąż pogłębiać i przekazywać innym. To jest pierwszy warunek życia w Kościele, który wymaga od nas pokory i posłuszeństwa wierze, życia zgodnego z objawioną prawdą.
Uczniowie otrzymali polecenie, by uzdrawiać chorych. Wspólnota Kościoła winna odznaczać się braterską miłością, zwłaszcza w stosunku do najsłabszych. Miłość i służba bliźnim stanowią drugi wymóg życia w Kościele.
Członkowie Kościoła winni być także świadkami obecności Chrystusa pośród nich, zwłaszcza przez słowo Boże i sakramenty. Stąd Jezus mówił, by uczniowie głosili, że przybliżyło się królestwo Boże. Obecność Jezusa jest lekarstwem na działanie szatana. Dzięki słowu Bożemu i sakramentom pomnażamy w sobie obecność łaski Bożej. Stajemy się dzień po dniu święci, przybliżając się do królestwa Bożego. Trzecim warunkiem życia we wspólnocie Kościoła jest udział w liturgii Kościoła.
Każdy z nas znajduje w Kościele potrzebne środki, by pokonywać zło i stawać się dobrym człowiekiem, naśladując w swoim życiu Jezusa. Przygotowując się na spotkanie z Nim w wieczności. W tym bardzo ważną rolę odgrywają sakramenty.
Obecnie wiele się mówi, że w Kościele obecny jest grzech. Niewątpliwie jest on związany ze słabością ludzi. Najlepszym zabezpieczeniem przed grzechem i najlepszą reformą Kościoła jest przede wszystkim naśladowanie Chrystusa, czyli życie według Ewangelii i czerpanie nadprzyrodzonej siły z sakramentów, tj. budowanie królestwa Bożego w nas i w najbliższym środowisku.
Święty Paweł pisał w Liście do Galatów, że chlubi się krzyżem Chrystusa. Był naznaczony cierpieniem, znosił prześladowania. Ale krzyż Chrystusa oznacza również łaskę zbawienia. Sakramenty biorą swoją moc właśnie z ofiary Chrystusa i Jego zmartwychwstania. Dlatego w tym liście i w wielu innych Paweł życzył chrześcijanom, by żyli łaską Chrystusa. By pamiętali, że On jest z nimi, że im towarzyszy. Stąd troska o to, by nie zaniedbywać uczestnictwa w Eucharystii i by korzystać z innym sakramentów z wiarą w obecność Chrystusa i w moc jego łaski.
Ks. Andrzej Dobrzyński
Fot. Jackson David/Unsplash